Projekt przestrzeni mieszkalnej oparty jest o dwie wielkie, zagięte, betonowe płyty, które swoją surowością, niczym lite skały, współgrają z otaczającym budynek lasem. Przeciwstawna pochyłość dwóch górnych płaszczyzn i nachylone ściany rozbijają statyczność bryły, czyniąc ją bardziej dynamiczną, naturalną. Wygięcie to sprawia, że do wnętrza dostaje się większa ilość światła. Antypłaskości naturalnego ukształtowania terenu wtóruje zróżnicowanie poziomów poszczególnych części budowli. Mniejsza i niżej położona wschodnia część przeznaczona jest do pracy, większa, natomiast, wyznacza obszar stricte mieszkalny, prywatny. Komunikacja miedzy obydwiema częściami budynku odbywa się poprzez usytuowane na pośrednim poziomie przeszklone przejście, pełniące równocześnie funkcję głównego wejścia.
We wnętrzu nagość betonowej posadzki łagodzą drewniane podesty, przechodzące ciepłem materiału w pokrycie przylegających do nich ścian. Na swobodę kształtowania przestrzeni zezwalają przesuwane ścianki. Dzięki swojej półprzeźroczystości pozwalają one przenikać do głębszych obszarów wnętrza światłu, wpadającemu przez olbrzymie przeszklenia, które równocześnie rozgraniczają, jak i łączą przestrzeń wewnętrzną z zewnętrzną. Obecność odgradzającego od postronnych oczu lasu powoduje, iż otwarcie to nie zakłóca intymności użytkowników wnętrza.
Odwiedzona przez Ciebie strona internetowa korzysta z plików cookie. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
